Werken aan een natuurinclusief stad ‘ode aan de regenworm’.
14 april 2022
verslag atelier: ‘Hier zit natuur in‘
Pleidooi voor de bodem: als bijdrage aan het atelier:
Ode aan de regenworm
Ikoonsoorten inzetten om de stadsnatuur een gezicht te geven is prima. Maar het terugkrijgen van de egel, ree of huismus mag geen doel op zich worden. Onzichtbare (en vaak minder mooie) soorten als de regenworm en de wilde bij zijn essentieel voor de basis van complete ecosystemen. Ingewikkelde oplossingen voor het behoud van knuffelbare ikoonsoorten zijn niet alleen kwestbaar in de uitvoering maar ook in de beeldvorming richting het grote publiek. Toen de eekhoornbrug in Den Haag niet direct in gebruik genomen werd kwam het streven naar meer natuur in de stad er negatief op te staan. Mijn voorstel is te streven naar gevarieerde biotopen, onderling verbonden, zo groot mogelijk en op korte termijn te realiseren. Een bordje zoals ‘hier woont de vlinder’ kweekt bij bewoners meer begrip dan een dure brug die niet blijkt te werken.
Eerst het restaurant en dan het hotel
Het aanbrengen van een nestkastje voor een vogelsoort heeft weinig zin als er niet ook wordt nagedacht over de noodzakelijke bijkomende voorzieningen, zoals schuilgelegenheid en bovenal voor voldoende voedsel. Het gaat altijd om het inpassen in of het maken van een min of meer compleet subsysteem in samenhang met het overkoepelende systeem. Daarom stellen we voor om met punten, vlakken en lijnen een samenhangend netwerk te ontwerpen. De microschaal van een klein leefgebied (de punten) moet via verschillende trekroutes (de lijnen) verbonden zijn met de macroschaal van de grotere biotopen en/of groengebieden, inclusief de natuurgebieden rondom de stad (de vlakken). Groot en klein en de weg daartussen zijn belangrijk.
